تعجب بسيار زياد اينكه  : هزاران موجود زمینی ، هزاران ساعت از وقت خود را به صورت رنج آوری در یک میدان مربعي که چند مهره چوبی حجاری شده روی آن قرار دارد صرف می کنند و اینکه این کار را ظاهرا بدون دلیل انجام می دهند و آنچه که بدتر از آن است اینكه وقتی کار خسته کنندۀ شان بدون حاصل تمام می شود دوباره به بازی بر می گردند و مهره های شطرنج را به حالت اول که آن را وضعیت شروع بازی می نامند می چینند و باز همان کارها را انجام می دهند . البته این دیدگاه می تواند از دیدگاه یک بیننده فضایی باشد . زیرا اکثر زمینی ها خود شطرنج را می فهمند . من هم به یک بینندۀ فضایی فرضی حق می دهم که این فکر را در زمانی که شطرنج را از دور   می بیند بکند . اما مطمئن هستم اگر آن بیننده به شطرنج نزدیک شود زیبایی ها و جذابیت این بازی به قول خودش باطل را ارج می نهد . حتی ممکن است که به آن جنبه از بازی که بازیکنان را به حالت خلسه ای شیرین می برد هم برسد . این کار در عصر کامپیوتر زیاد هم بعید نیست : با اینکه اغلب افراد به این نکته ایمان ندارند اما این مسئله و این پدیده واقعیت است که شطرنج یک بازی تمام نشدنی است . این پدیدۀ نامحدود بودن شطرنج بسیار عجیب است زیرا در شطرنج یک سری مهره های ثابت و یک صفحۀ شطرنج ثابت وجود دارد و همچنین اینکه قوانین این بازی هم تغییر نمی کند . اما آنچه که باعث نامحدود شدن این بازی می شود ، بُعدی است که انسان به بازی می دهد ، آنچه که باعث نامحدود بازی می شود همان حالتی است که باعث میشود انسان به صفحۀ حجاری نشدۀ شطرنج برگردد و به این صفحۀ حجاری نشده یک شکل معین بدهد . البته این تمثیل کامل نیست – هیچ تمثیلی کامل نیست – اما پاسخی که می توان به مرد تبر به دست داد این است که شما حجاری تان را بکنید اما این حجاری را با دقت انجام دهید .